lunes, 3 de abril de 2006

así na terra


coma no ceo, aló arriba semellaba que só estaba permitido pensar nos demais. a memoria, dende alí, dirixíase sempre ao mesmo punto: abaixo. ninguén viaxaba só, ao seu abeiro acompañábaos unha ausencia. cadaquén, de introspección. as palabras non saían, non podían ser artelladas e, sen embargo, fíxate ti, naquela ascención aos ceos non medraba o silencio. esfarelábase...