dáme o corpo
a penitencia durará o que ti determines que debes tensar a corda
namentres tires do cabo do mundo hanche seguir vindo á boca as ondas de todos os mares.
nada garante o contrario.
en canto afrouxes:
escudriñarás entre todas as espigas debullando no gran,
moendo fariña de trigo das searas.
por menos que o intentes, as fotografías licuarán mel, neve, caña de herbas.
baixarás á escollera sen poñerte a salvo dos cristais, expoñendo a lañar o único que te fai libre, ben sabes.
as eivas collerán forma, correralles o sangue por dentro, por fóra vestirán de pel.
poderás mirar,
sen necesidade de teres que usar lentes para ver ao lonxe.