nós-outros
unxístesvos de aloumiños ate que non destes para máis. respiráchedes co alento do alento. co arco do iris dos ollos do outro. espíchedes os corpos, vestíchedes a noite do temporal. non houbo máis sons que os netos de ámbalas gorxas.
sorrisos ao atravesar a ponte que leva ata a barca (aínda que xa non che penduren as nubes do pelo)