martes, 21 de marzo de 2006

ao mando



por fin podo pousar a man, pensar na túa liscando do peto. podo mirarme por enriba do ombro, reflectirte tres-veces-tres e tocarche algunha canción no cabelo. podo poñer unha saia e provocar que me provoques e nos estrelemos. son quen xa de ir canda ti, en paralelo.
bico o vento, xiro o ceo, viro o rumbo.
e, cando por fin podo facer todo isto, vou e marcho.
'tu mano, eternamente, tu mano'
yolanda. pablo milanés